Terugblik: optimistisch en bedroefd

Eén van mijn goede voornemens voor het nieuwe jaar is ‘dichterbij te zijn en beschikbaar’. Dit komt voort uit het verlangen naar community, naar samenleven. Ik verwacht dat we in 2020 gaan herontdekken hoe ‘samen’ werkt. Generaties samen, buurten samen, culturen samen, families samen, mensen samen. En hoewel ik allerlei toffe werkplekken ken, kies ik ervoor om in ons eigen buurtcentrum te zijn. Daar zijn immers de mensen waarmee ik samen wil leven. Daar zijn zij die ik makkelijk kan uitnodigen bij mij thuis, bij hen thuis.

2019

2019 is de Huiskamer van de Wijk gestart. We zijn gestart met het Samen Eten. We hebben weer een ronde GROEI gedaan. In 2019 heb ik enkele stellen mogen helpen in hun relatie. Ik heb nieuwe mensen leren kennen, schitterende mensen. Ik heb mijn vriendschap met allerlei mensen, waaronder Gerda, versterkt. Heel bijzonder vind ik het om met Gerda allerlei activiteiten te draaien. Dit startte met Café Nelson in 2018 en 2019. Een geweldig persoon. En zo ontdek ik dat er in de wijk ontzettend veel gave mensen wonen. Allemaal mensen die ik beter heb leren kennen en die samen met mij, op hun eigen manier soms, zoeken naar verbondenheid. Gaaf!

Bij de ‘Huiskamer’ is het gezellig. Bij het ‘Samen Eten’ lopen alle generaties door elkaar heen en is het druk. Bij GROEI hebben we ongelooflijk mooie groei gezien en was geen avond hetzelfde. Ik bedank allen die zich hebben ingezet voor Een Heerlijk Thuis: Henk, Arnout, Anique, Annemieke, Marc, Gerda, Karen, Jan, Lonneke, Yvonne, Olga, Jos, Ida, Pieter-Jan, Mimoun, Emilie, Joke, Tonny, Brigitte, Natasja, Thomas, Dora, Aluna, Renske, Jonathan, Bep, Bastiaan, Wim, Maurits, Heleen, Jan-Joost, Karin, Elisabeth, Maarten, Janne, Frans, Ellen, Amina, Kim, …

Bedroefd?

En nu vraag je je zeker af waarom ik ook bedroefd ben? Dat is een goede en terechte vraag. Het antwoord is tweeledig. Enerzijds omdat ik ook vriendschappen minder heb zien worden. Of beter gezegd: ik heb sommige mensen minder gezien en gesproken. Ook geweldige vrienden. En dat maakt mij bedroefd. Daarnaast heb ik ook veel mensen ontmoet die veel pijn met zich meedragen en die erg veel alleen in het leven staan. Dat is ook een pijnlijke realiteit en daar kan ik bedroefd van worden.

We gaan door!

We gaan door. Niet alleen voor die mensen. Nee, want we hebben allemaal verbondenheid nodig. We proberen allemaal wel onafhankelijk te zijn en zijn veelal zo individualistisch als de pest, maar dat kan simpelweg niet. De cijfers van o.a. eenzaamheid liegen niet. Onze keuzes hebben gevolgen, niet alleen voor onszelf, ook voor anderen. Daarom is het mijn inziens noodzakelijk om te onderzoeken hoe we beter kunnen samenleven. Want alleen samen gaat het lukken!

Doe je ook weer mee in 2020! herontdekken hoe ‘samen’ werkt… verbondenheid in de buurt.

Tof!