Archief voor categorie: Samen Leven

U bevindt zich hier: / Samen Leven

Je hart vergroten!

/in /door

Ik ontmoet ontzettend veel geweldige, leuke en initiatiefrijke mensen. Mensen met het hart op de goede plaats. Genieten. Tegelijkertijd vallen er nog teveel mensen buiten de boot door eenzaamheid of depressie. Dat lijkt een tegenstelling te zijn, maar is het niet. Ik zal uitleggen waarom.

Het ‘probleem’ zit verstopt in een quote van moeder Teresa. Het bijzondere is dat zij al ruim 2o jaar overleden is en dat haar uitspraak daarna nog actueler is geworden. Het individualisme is nog meer gegroeid na haar sterven. Moeder Teresa zei: ‘het probleem van deze wereld is dat we de cirkel van familie te klein hebben gemaakt’. De cirkel van familie is te klein gemaakt. Laat hem even op je inwerken. Heb je er een idee bij?

De cirkel van familie, wat is dat?

Als je kijkt naar onze samenleving, zeker in steden, zie je dat we in eenheden van ‘huizen’ denken. Wie er gezamenlijk in één huis woont of wonen is de gangbare eenheid. In de meeste gevallen is dat een gezin, een alleenstaande of een stel. En dit zijn de eenheden waarmee we daadwerkelijk samenleven. Het gezin is in veel gevallen de grootste. De grotere familie is dus niet direct de groep meer waarmee we samenleven. De redenen waarom dat zo is, zijn divers: we hebben gigantische afstanden gecreëerd, we leven erg gefragmenteerd, zijn druk, hebben veel balletjes hoog te houden, kiezen veelal voor onszelf…

De jarenlange keuzes voor vervreemding, het tegenovergestelde van verbondenheid, hebben hiervoor gezorgd.

De cirkel van familie is op dit moment die kleine eenheid waarmee je samenleeft. Veel alleenstaanden leven veelal alleen. Terwijl ze best veel contacten kunnen hebben. Veel oudere stellen leven veelal saampjes. Dat is ook één van de redenen waarom een oudere problemen krijgt als de partner overlijdt.

De oplossing: je hart vergroten…

Familie is de natuurlijke groepsgrootte die nodig is om goed met elkaar samen te leven. Het is de meest inclusieve groepsgrootte waarin je daadwerkelijk samen kunt leven. Een ander woord voor familie is community. Dit is een groep mensen, zo’n 15 tot 40 mensen die samenleeft: met elkaar de diepte ingaat, eet, lacht, rouwt, helpt, zorgt, etc. Een groep die elkaar regelmatig ziet, spontaan en georganiseerd. Een groep met een doel. Een groep waar iedereen bewust groeit als persoon en waar iedereen een rol heeft. Een groep waar elke generatie zich thuis voelt. Dat is de groepsgrootte die nu nodig is.

Het hart zit dus wel op de goede plek. Het is alleen niet groot genoeg. Het hart dat we nodig hebben is zo groot als een community. En daarom is het ons verlangen om jou te helpen dit vorm te geven in jouw leven, op jouw plek. Wil jij je hart vergroten? Mail me: ariejan@eenheerlijkthuis.nl.

Meer lezen over het belang van community en verbondenheid? Ik schreef er een boek over. Je kunt hem hier bestellen.

 

Kies voor het hele plaatje!

/in , /door

Dit is een samenvatting van de eerste sleutel tot verbondenheid uit ‘Alleen Samen’

 

Tijdens een workshop over verbondenheid stelde ik de vraag waar het leven om draait. De antwoorden waren: geborgenheid, plezier, een gevoel van samen, intimiteit, diepgang, impact, creëren, zorgen, vriendschap, leiderschap, respect, acceptatie. Allemaal schitterende woorden. En dit komt allemaal tot ons samen met de personen om ons heen. Nu ontdekte ik dat verschillende groepsgroottes ons ook verschillende inhoud geven. Saamhorigheid krijg je bijvoorbeeld niet met zijn tweeën, intimiteit is lastiger met zijn honderden. Daarom is het goed te investeren in al de natuurlijke groepsgroottes waar jij in betrokken bent of kunt zijn.

Sociale ruimten

Ik werd via de boeken van Mike Breen getriggerd door een theorie van socioloog Hall over de afstand tussen mensen. Hij onderscheidde vier verschillende afstanden: de intieme (de afstand van een kus), de persoonlijk (de afstand van een handdruk), de sociale (een afstand van een meter tot drieënhalve meter) en de publieke (meer dan drieënhalve meter).

Deze theorie legde ik naast het systeem van verbondenheid (huwelijk, gezin, community) en zag dat huwelijk een intieme setting kent, het gezin de persoonlijke en community de sociale. Alle drie belangrijk en alle drie ‘geven’ ze iets anders. Velen van ons missen echter bepaalde groepsgroottes/relaties in ons leven, waardoor we een gemis ervaren. Denk aan het gemis van een partner, kinderen, ouders, vrienden, buren, broers en zussen, geloofsgenoten.

In mijn boek ‘Alleen Samen’ schrijf ik over het grootste gemis, de community. Dit is een groep van 15 – 40 personen die het leven met elkaar deelt. Zo’n groep geeft bijvoorbeeld zorg, plezier, schouders, impact, zin en saamhorigheid. Allerlei aspecten waar zo’n behoefte aan is.

Ik zal kort ingaan op de verschillende groepsgroottes.

De individuele (1): Deze heb ik toegevoegd omdat deze ook belangrijk is. Tijd voor jezelf, rust en tijd om te reflecteren, bidden of mediteren. De één heeft een halve dag nodig, de ander een half uurtje.

De intieme (2 á 3): Zo’n twee of drie mensen in ons leven komen zo dichtbij. Meestal een partner, ouder, kind, vriend, broer of zus. Je kunt alles met elkaar delen, voelt je thuis bij elkaar en geeft elkaar vertrouwen.

De persoonlijke (3-12): Het gezin vind ik een schitterend voorbeeld, omdat het op een natuurlijke manier de grootte en functie heeft waarin we sterk leren. Ook coachingsgroepen en teams kennen vaak de grootte van een gezin. Boeiend gegeven is dat kinderen met name leren door te zien en te imiteren, minder door informatie die verstrekt wordt. Deze groepsgrootte leent zich goed voor samenwerking en je wordt echt gezien.

De community (15-40): Deze groep is groot genoeg om te zorgen en klein genoeg om te borgen. Je voelt je geen nummertje en je hebt genoeg schouders om zorg te verdelen. De natuurlijk community is een familie van gezinnen en grootouders. Alle generaties kunnen erbij, waardoor deze grootte ook het meest inclusief is. De grootste groep eenzame mensen zijn ouderen en alleenstaanden. Dat is op zich logisch, omdat zij bij een gebrek aan community als eerste buiten de boot vallen.

De publieke (75+): De grote groep die regelmatig samenkomt is belangrijk voor het groepsgevoel en er kan prima informatieoverdracht plaatsvinden. Met een grotere groep sta je sterk.

Aan de slag met je sociale ruimten

Maak maar eens een tekeningetje zoals hiernaast en schrijf op welke personen zich in welke ruimte begeven.

Als dat gelukt is, kun je zien waar volle en lege plekken zitten. Ben je tevreden over de invulling van je cirkels?

In welke cirkel wil je graag investeren? Stel dat je een kleine vriendengroep hebt en met hen onderdeel wil worden van een groter geheel. Wellicht zijn er nog andere groepen waarmee je samen een community kunt vormen in bijvoorbeeld je wijk of buurt.

 

Dit is een samenvatting van sleutel één uit ‘Alleen Samen’. Wil je het geheel lezen? Schrijf je in en/of bestel.

 

Het leven praat terug (deel IV)

/in , /door

Het was Arie Jan die kwam met het idee om deze serie te schrijven. Groeien in coronatijd. Ik (Arnout) vond dit een leuk voorstel. Hij vroeg mij om één of twee onderwerpen te noemen, waarover ik wilde schrijven. Ik had niet direct een antwoord. Vaak komen de beste ideeën op momenten dat je niet bewust nadenkt. Dan kunnen je gedachten vrij hun gang gaan. Zo was het ook in dit geval. Ik liep de trap af naar beneden op weg naar het toilet en ineens schoot deze regel in mijn gedachten: “het leven praat terug.” Dat doet het, zeker nu in deze aparte tijd. Ik vroeg me af wat het leven dan eigenlijk tegen me zeggen wil en wat luisteren kan betekenen. Daarover gaat dit stukje!

Durven luisteren!

Het is een tijd van veel onzekerheden. De tijd veranderde begin maart voor ons allemaal. Voor de één ingrijpend voor de ander minder. Op dit moment lijkt het of we op de weg terug zijn. De maatregelen worden voorzichtig versoepeld. Het is weer wat drukker op straat, in de buurt en in de stad. Maar er zijn nog steeds zorgen. Misschien staat je baan op de tocht, heb je te maken met ziekte of eenzaamheid. Dat is moeilijk.

Het leven beweegt. Het kan veel met ons doen. We beleven goede en mooie momenten. Er komen ook ingewikkelde tijden op onze weg. Fases die moeilijk zijn. Dat stelt ons voor uitdagingen.

Ons levensscript vertelt ons een heleboel. Of we dat nu willen of niet. Als we in een dal zitten hebben we vaak weinig ‘zicht’. Juist dan is het een uitdaging om te luisteren. En juist dan hebben we de moed nodig om dat te doen.

“Alleen als mensen luisteren, worden mensen gehoord.”

Stilstaan en luisteren

In de afgelopen jaren gaf ik samen met Arie Jan twee keer de workshop GROEI. Een workshop die mensen een plek geeft om te investeren in henzelf. De workshop is een vorm van stilstaan. Stilstaan en kijken op welke weg je aan het rijden bent. Kijken of je het pad bewandelt dat je graag wilt. Ik vind dat zelf ook nog steeds een uitdaging: stilstaan en luisteren. Ik heb dat moeten leren, maar weet nu dat er zoveel valt te ontdekken als ik stil sta en luister.

Luisteren is een thema waar we tijdens GROEI mee aan de slag gingen. Eén van de deelnemers zei in het afgelopen jaar dat je rustig en leeg moet zijn om goed te luisteren. Dat klinkt vreemd. Leeg zijn om te luisteren? Ik denk dat ze gelijk heeft. Luisteren vraagt onze aandacht. Om te horen wat iemand echt bezighoudt moeten onze overige bezigheden en gedachten even aan de kant.

Ik vind het uitgangspunt van Stephen Covey prachtig. Hij heeft zeven eigenschappen geformuleerd die mensen effectief maken. De vijfde gaat over luisteren: ‘eerst begrijpen, dan begrepen worden’. Luisteren is liefhebben, denk ik. Alleen als mensen luisteren, worden mensen gehoord. Hebben we dat niet (extra) nodig in coronatijd? Gehoord worden. Luisteren is schitterend en uitdagend tegelijk.

Het begint met luisteren

In dit leven luister je al voordat je je ervan bewust bent. In de baarmoeder luistert een ongeboren kind al naar de stemmen van zijn ouders. In de maanden na de geboorte zal hij de woorden horen die ze tegen hem spreken, fluisteren en zingen. En op een dag zal hij beginnen met het nazeggen van deze woorden.

We luisteren in deze tijd allemaal naar Mark Rutte en het kabinet. De persconferenties worden door miljoenen Nederlanders op hetzelfde tijdstip bekeken. Er wordt geluisterd. Mark Rutte luistert naar het OMT, zodat hij keuzes kan maken. Zonder te luisteren kan hij ons niet adviseren en kan hij het land niet besturen.

Waar luister jij nu naar? Als mensen kunnen we…

  • Luisteren naar onszelf
  • Luisteren naar anderen
  • Luisteren naar God
  • Luisteren naar ons lichaam
  • Luisteren naar het leven
  • Luisteren naar de natuur

Luisteren naar de natuur of schepping is iets wat ontzettend tot mij spreekt in deze periode. Ik vind het fascinerend dat juist aan het begin van de maatregelen de lente aanbrak. Dat spreekt tot mij. De seizoenen volgen elkaar op. De schepping volgt haar patroon los van de situatie in de wereld. De gemoedstoestand van mensen verandert. Er is onrust, verdriet en rouw. Maar de seizoenen zijn onveranderbaar. Straks volgt de zomer de lente weer op. Althans dat verwacht ik wel.

Vragen bewegen ons

Luisteren begint met vragen stellen. De juiste vragen stellen. Het zijn namelijk vragen die ons bewegen. Ze bevragen ons hart. En als je ze deelt, worden anderen onderdeel van jouw vragen en jij van die van hen. Dat is volgens mij een wetmatigheid in het leven.

Het leven praat terug. Het zijn niet de antwoorden die we zoeken, maar de vragen die we hebben. Luister je mee? Een hulpmiddel ⤵️

Welke vraag houd jou op dit moment het meest bezig? Naar wie luister jij in deze tijd? Welke vraag stel jij als je ’s morgens opstaat?

Dit is deel 4 in de serie ‘groei in coronatijd’, geschreven door Arnout en Arie Jan. Vorige week ‘keken we in ons buurtje’. Vind je het leuk om jouw vragen met ons te delen? Neem gerust contact op als je daar behoefte aan hebt. Echt doen hè. Een luisterend oor geven we je graag!

Arie Jan – 06 24 89 39 58
Arnout    – 06 48 82 98 17

In mijn buurtje? (Deel III)

/in , /door

De muren van mijn buurt blijken mooier dan ik dacht…

Het grootste deel van ons Nederlanders is opeens heel veel thuis. Thuis, waar je huis staat. Meestal omgeven door allerlei andere huizen, met wellicht wat tuintjes, schuttingen, galerijen, balkons en misschien wel een veldje. En in die andere huizen wonen… jawel, buren.

Een buurt is een wereld op zich. Het is vaak divers qua leeftijden en samenstelling. Gezinnen, alleenstaanden, jong en oud. Hier in mijn buurt hebben de kinderen elkaar wat meer gevonden, nu de scholen dicht zijn. Een neveneffect. Hierdoor heb ik ook andere ouders meer gesproken. Nog zo’n neveneffect.

De diversiteit in mijn buurt is heel groot. Het zijn zo’n zestig huizen, twee poorten, vijf straten. Het herbergt zeker zo’n acht nationaliteiten, alle religieuze stromingen, alle politieke partijen worden er gestemd, alle leeftijden zijn aanwezig en heel diverse werkzaamheden worden er verricht.

En dat allemaal in één buurt!

Muren

Ik hoor nog wel eens dat de muren op mensen af komen. Ze zitten veel binnen. Dat begrijp ik. Tegelijkertijd zijn er zoveel mensen dichtbij hen: buren. Je kunt elkaar spreken op het balkon of in de tuin, je kunt voor elkaar zorgen, elkaar helpen. Je kunt met elkaar lachen en huilen. Er zijn wel degelijk mogelijkheden. De muren van je buurt zouden nog wel eens mooier kunnen blijken dan je dacht.

We zijn door deze crisis van ‘ongelooflijk veel mogelijkheden’ naar een stuk minder gegaan. We zijn veel meer aan huis gebonden. En dat is volgens mij helemaal niet zo erg. Want daar is veel meer te doen dan je denkt. Stel je voor dat we allemaal in vriendschappen in de buurt zouden investeren, dan zou eenzaamheid niet zo’n kans krijgen om zich heen te grijpen.

Lief en Leed

Van de week had ik contact met Peterpaul van Gouda Bruist. De samenwerking was snel bezegeld. Zij zijn vanuit Gouda Bruist al gestart met het project Lief en Leed. Je kunt je opgeven om gangmaker te worden in je straat of buurtje. De lat ligt lekker laag en je krijgt er nog budget voor ook. Schrijf jij je ook in? Dan kun je meteen eens je gedachten laten gaan over de kansen en valkuilen die er zijn in jouw buurtje of straat…

Verder kletsen/mailen over jouw buurt en/of wat jij in vredesnaam kunt betekenen voor je buurt, schroom niet…

Arnout // arnout.van.nieuwkoop@gmail.com // 06 48 82 98 17

Arie Jan // ariejan@eenheerlijkthuis.nl // 06 24 89 39 58

Dit is deel III in de serie ‘groei in coronatijd’, geschreven door Arnout en Arie Jan. Vorige week hebben we gedroomd. Ben jij al wakker?

Ik kijk om me heen (deel 1)

/in , /door

In een leeg klaslokaal sprak ik (Arie Jan) met de juf van één van mijn dochters. Een apart gezicht, zo’n leeg klasje in de wetenschap dat al de kinderen thuis zitten. We vroegen ons af hoe het zou zijn ná deze coronacrisis. Zou er daadwerkelijk iets veranderen óf zullen we gewoon weer doorgaan met de dingen die we voor de crisis ook al deden? Zij dacht het eerste, ik vrees het tweede. We gaan het meemaken.

Arnout, mede initiatiefnemer van GROEI, zegt dat hij deze tijd als een soort resetknop ervaart. We worden stilgezet. Er treden onverwachtse veranderingen op. Er ontstaat onrust of juist rust. Maar kunnen we ook daadwerkelijk even stoppen, even pas op de plaats maken? Velen van ons moeten naast hun dagelijkse werk ook voor de kinderen zorgen. En het huishouden, het gemis aan sociale contacten en het leegraken van ons to-do-lijstje komen er ook nog eens bij. Kunnen we even op pauze? Zoveel banen staan op de tocht, inkomen wordt gemist. Ik begrijp alle onrust wel, wie niet?

We zijn nu ruim vier weken onderweg. Hoe lang nog? Een gedragsverandering duurt zo’n zes á zeven weken, heb ik wel eens begrepen. Maar wat ga ik veranderen dan? Anderen moeten wel veranderen, ik toch niet. Anderen moeten minder gaan vliegen (en geen virus oppikken en ‘vervoeren’), minder vlees gaan eten, meer gaan sporten, meer gaan zorgen en beter voor hun familie, vrienden en buurten gaan zorgen. Maar ik? Waar moet ik dan in veranderen?

Zo gaat het toch vaak? Ik doe toch niets verkeerd…

Oké, laten we dan eerst eens samen de pauzeknop indrukken. Gewoon een tijdje bezinnen, wat zoveel betekent als de zin achter dingen zoeken. Waarom doen we wat we doen? Waarom doe ik wat ik doe?

Groei is een proces

Groei is een proces waar we voor kunnen kiezen. Om goed te kunnen groeien, hebben we de tijd nodig om na te denken over het leven, over ons leven. We mogen nadenken over ons werk, over onze omgang met familie en vrienden. We mogen bedenken hoe we willen samenleven met buren en collega’s. Groei heeft zo’n pauzeknop nodig. Stephen Covey schrijft het zo mooi. We hebben het allemaal nodig, iets dat ons in staat stelt om een pauze in te lassen, tussen wat er met ons gebeurt en onze respons daarop, zodat we onze eigen reactie kunnen kiezen. Is dat niet wat we nu in deze tijd nodig hebben? Pauze. Afstand nemen. Een moment stilstaan.

Stoppen en kijken!

Wat zou er gebeuren als ik er voor kies om vijf keer per dag te stoppen om op dat moment gewoon eens om me heen te kijken. Als ik dat nu doe, zie ik de auto van de buurman voor de deur staan. Waarschijnlijk werkt hij thuis. Waarschijnlijk zijn zijn vrouw en kinderen ook thuis. Schoolwerk aan het doen, huishouden. Meestal gaat de jongste eind van de middag een balletje trappen in de tuin.

Aan de andere kant van het huis zie ik de bloemetjes in de tuin staan, ligt het speelgoed van de kinderen overal en nergens in de tuin en hoor ik wat achtergrondgeluid, terwijl ze in de poort met een buurjongetje spelen.

Waarom deel ik dit, zou je kunnen denken. Omdat dit op het moment mijn ‘kleine wereldje’ is. En ik geniet ervan, als ik erover nadenk. Op hetzelfde moment denk ik aan mijn ouders, twee straten verderop. Hen zien en spreken we gelukkig nog wel. En op diezelfde manier schieten er nog meer mensen door mijn hoofd. Mensen die dichtbij me zijn, maar vaak ook zo ver weg. Jammer eigenlijk.

Ik heb even stilgestaan. Wat ga ik veranderen? Ik blijf dichterbij. Deze tijd van dichtbij blijven en afstand bewaren leert mij dat ik niet graag afstand bewaar en graag dichtbij kom. Tegelijk leer ik dat ik dit het liefst met de mensen doe die dichtbij me staan en zijn. Mensen die ik regelmatig kan zien en kan ontmoeten. Ja, dat ga ik doen. Ik blijf dichtbij en ga in mijn ‘kleine wereld’ veel kleine avonturen beleven met mijn vrouw, kinderen, familie en vrienden.

Wat zie jij als je stilstaat en om je heen kijkt? Wat zou je willen veranderen?

–––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––

Dit is deel 1 in de serie Groeien in coronatijd geschreven door Arnout en Arie Jan. Initiatiefnemers van de workshop GROEI. Volgende week deel 2: “Dream on, Baby” Mocht je vragen of opmerkingen hebben, neem gerust contact met ons op. Een luisterend oor, geven we je graag. Voel je welkom!

Arie Jan (06 24 89 39 58) Arnout (06 48 82 98 17)

Een heerlijk thuis

“Gouda, de meest verbonden stad van Nederland,” is ons verlangen en uitgangspunt. We helpen de concurrentie graag!

Creativiteit, plezier, zin en gezamenlijkheid staan tegenover eenzaamheid, depressie en gebrokenheid. Het is ons verlangen dat generaties elkaar weten te vinden in de buurt om samen plezier te hebben, van hart tot hart te spreken en samen te groeien, werken en leven.